Aktualności
Jesteśmy od 15. lat w Unii Europejskiej
- 01-05-2019
Dziś mija 15 lat od dnia wjścia Polski do Unii Europejskiej. W roku 2004 staliśmy się integralną częścią Zjednoczonej Europy. Swoimi refleksjami w związku z tą rocznicą podzielił się wójt Krzysztof Stefański:
Wieczorem, 30 kwietnia roku 2019 wspominam dzień, w którym Polska wstąpiła do Unii Europejskiej. 30 kwietnia 2004 r. razem ze szpadzistami Flesza Świdnica, w czasie trwającej w Poznaniu olimpiady młodzieży poszliśmy na wielką imprezę. Polska wchodziła do Unii Europejskiej. Był tłok, niektórzy się w nim pogubili. Trwał koncert Perfectu, a jak pewnie większości wiadomo, ich utwory idealnie nadają się do słuchania w wyjątkowych chwilach. Zabrzmiało Chcemy być sobą, rozbłysły fajerwerki…
Z jednej strony radość, że wreszcie Polska jednoczy się z krajami Europy na równych prawach, że po prostu będziemy mogli więcej. Z drugiej strony obawa – trochę przed nowym, trochę przed tym, co Unia będzie chciała w zamian.
W 2004 byłem nauczycielem języka polskiego. Wtedy zaczynała się zmieniać moja świdnicka szkoła Powstawała jej nowa część - gimnazjum, w nim nowoczesne gabinety, także mój polonistyczny, nr 34 – znakomicie wyposażony. Prawdziwa sala multimedialna. Wkrótce obok szkoły wyrosła hala sportowa – właśnie z unijnym wsparciem, budowana z myślą o rozwoju świdnickiej szermierki, którą przecież przez lata współtworzyłem. Miałem zaszczyt prowadzić uroczystość wmurowania kamienia węgielnego w chwili rozpoczęcia budowy tego obiektu.
Byłem świadkiem i uczestnikiem ogromnych zmian, gdy zacząłem pracować w samorządzie gminnym. Od mojej Świdnicy rozpoczęła się budowa sieci kanalizacyjnej z oczyszczalnią ścieków. Rozkopy obejmowały po kolei wszystkie gminne wsie. Wkrótce woda w świdnickim strumyku stała się przejrzysta, a my mówiliśmy: jest komfortowo – jak w mieście. Powstała piękna sala w Radomi, inne odzyskiwały blask, powstały place zabaw i boiska sportowe.
Wspominam moje projekty z udziałem naszych mieszkańców i partnerów z Niemiec. Wiosna w malarstwie razem z mistrzem Krakowiakiem, seniorami i z dziećmi, eksperymentalne warsztaty ceramiczne w Letnicy z wypalaniem w piecu, który skonstruowaliśmy razem z Łukaszem i Henrykiem. Z kulinarnych warsztatów zapamiętałem niemieckie pączki serowe, a w roku 2015 uzdolnione dzieciaki we wnętrzu GOK-u zbudowały wiejską zagrodę. Pamiętam też, jak niesiony duchem europejskim uparcie szlifowałem swój angielski…
Z dzisiejszej perspektywy widzę, jak ważne to były lata, które mijały i wydarzenia, które następowały rok po roku. Otwarta, przyjazna Europa, o którą pokolenia Polaków walczyły przez większą część XX wieku, stała się częścią naszej rzeczywistości tak oczywistą, że niezauważalną i traktowaną przez młode pokolenia Polaków jako obowiązujący standard.
I to jest nasze, moje także, wielkie zwycięstwo, o którym z okazji 15-lecia wstąpienia Polski do Unii Europejskiej przypominam dziś. Możemy żyć normalnie – bez granic wyznaczanych przez mapy i rozmaite trudne do zaakceptowania ideologie. To powód do dumy.
Z jednej strony radość, że wreszcie Polska jednoczy się z krajami Europy na równych prawach, że po prostu będziemy mogli więcej. Z drugiej strony obawa – trochę przed nowym, trochę przed tym, co Unia będzie chciała w zamian.
W 2004 byłem nauczycielem języka polskiego. Wtedy zaczynała się zmieniać moja świdnicka szkoła Powstawała jej nowa część - gimnazjum, w nim nowoczesne gabinety, także mój polonistyczny, nr 34 – znakomicie wyposażony. Prawdziwa sala multimedialna. Wkrótce obok szkoły wyrosła hala sportowa – właśnie z unijnym wsparciem, budowana z myślą o rozwoju świdnickiej szermierki, którą przecież przez lata współtworzyłem. Miałem zaszczyt prowadzić uroczystość wmurowania kamienia węgielnego w chwili rozpoczęcia budowy tego obiektu.
Byłem świadkiem i uczestnikiem ogromnych zmian, gdy zacząłem pracować w samorządzie gminnym. Od mojej Świdnicy rozpoczęła się budowa sieci kanalizacyjnej z oczyszczalnią ścieków. Rozkopy obejmowały po kolei wszystkie gminne wsie. Wkrótce woda w świdnickim strumyku stała się przejrzysta, a my mówiliśmy: jest komfortowo – jak w mieście. Powstała piękna sala w Radomi, inne odzyskiwały blask, powstały place zabaw i boiska sportowe.
Wspominam moje projekty z udziałem naszych mieszkańców i partnerów z Niemiec. Wiosna w malarstwie razem z mistrzem Krakowiakiem, seniorami i z dziećmi, eksperymentalne warsztaty ceramiczne w Letnicy z wypalaniem w piecu, który skonstruowaliśmy razem z Łukaszem i Henrykiem. Z kulinarnych warsztatów zapamiętałem niemieckie pączki serowe, a w roku 2015 uzdolnione dzieciaki we wnętrzu GOK-u zbudowały wiejską zagrodę. Pamiętam też, jak niesiony duchem europejskim uparcie szlifowałem swój angielski…
Z dzisiejszej perspektywy widzę, jak ważne to były lata, które mijały i wydarzenia, które następowały rok po roku. Otwarta, przyjazna Europa, o którą pokolenia Polaków walczyły przez większą część XX wieku, stała się częścią naszej rzeczywistości tak oczywistą, że niezauważalną i traktowaną przez młode pokolenia Polaków jako obowiązujący standard.
I to jest nasze, moje także, wielkie zwycięstwo, o którym z okazji 15-lecia wstąpienia Polski do Unii Europejskiej przypominam dziś. Możemy żyć normalnie – bez granic wyznaczanych przez mapy i rozmaite trudne do zaakceptowania ideologie. To powód do dumy.